Snelheid is eraf bij Hendrickx

Foto: Michel HendrickxVrijdag 25 april 2014 stond in dagblad De Gelderlander een artikel over Michel Hendrickx, speler van het eerste elftal van Teisterbanders. Chronische springschenen dwingen de speler Teisterbanders om het rustiger aan te doen. Lees hier zijn verhaal.

 

Door Mark van Steenbergen

KERK-AVEZAATH – Zijn bijdrage blijft wekelijks beperkt tot maxi­maal een helft. De tijd dat hij ne­gentig minuten vol gas kon ge­ven, is voorbij. Fysieke klachten zorgen ervoor dat Michel Hend­rickx bij Teisterbanders niet meer de voetballer van vroeger is. De rushes van de aanvaller langs de zijlijn zijn verleden tijd. Sinds een jaar of drie kampt de 29-jari­ge Tielenaar met chronische springschenen en doet hij het rus­tiger aan op het voetbalveld.

„Als ik mijn schenen te veel belast, ontstaat er irritatie”, be­schrijft Hendrickx zijn klachten. „Voorheen heb ik nooit last van blessures gehad. Maar een paar jaar geleden kreeg ik hier ineens mee te maken. Het enige wat ik er­aan kan doen, is rust houden. Ik train daarom nog maar een keer per week en op zondag begin ik op de bank. Dan doe ik het met in­valbeurten. Dat is ook zo afgespro­ken met de trainer (Fred Tromp, red.). Mijn snelheid is er ook wel af. Ik heb er niets aan als ik het ga forceren. Kan ik ook niet maken in verband met mijn werk.”

Foto: Michel Hendrickx
Foto: William Hoogteyling

De blessure is voor Hendrickx een reden om na dit seizoen af­scheid te nemen bij het eerste elf­tal in Kerk-Avezaath. Hij gaat voet­ballen bij het derde team van Teis­terbanders. „Een vriendenteam”, legt hij uit. „Lekker een balletje trappen en daarna met z’n allen kantine in. Al doen we dat nu met het eerste ook al. Dat hoort er gewoon bij.” Na het voetballen lekker met z’n alien de kantine in; dat hoort er hier gewoon bij.”

De Tielenaar is in het dagelijks le­ven werkzaam als glaszetter. „Bij het bedrijf van mijn schoonvader. Daar ben ik bij toeval ingerold. Voorheen zat ik in de scheepsinte­rieurbouw. Op een gegeven mo­ment raakte ik mijn baan kwijt en ben ik bij een glaszetbedrijf gaan werken. Een half jaartje later kon ik bij mijn schoonvader aan de slag.”

Hendrickx haalt plezier uit zijn werk. Net als uit het voetbal. „Het blijft een hartstikke leuk spelle­tje”, vindt de aanvaller, die op zijn vijfde bij Teisterbanders be­gon en sinds zijn vijftiende in de hoofdmacht voetbalt. „Maar ook de gezelligheid er omheen vind ik belangrijk. Teisterbanders is een echte vriendenclub. Met de mees­te jongens uit het eerste elftal voetbal ik at jaren samen en ga ik ook buiten het veld om. We gaan zelfs met een stel van de club op vakantie. Zo zijn we begin dit jaar met een groep van 25 man op win­tersport geweest. Heel gezellig.” Vooral met Roy Heij kan hij het goed vinden. Het duo zit buiten het voetbal om ook geregeld sa­men aan het water van de Linge

om een hengeltje uit te werpen. „Vissen is ook een hobby van me”, vertelt Hendrickx. „Roy en ik gaan vaak hengelen als we bij­voorbeeld een weekend vrij heb­ben. Maar dat komt er de laatste tijd helaas niet zoveel van. De ko­mende weken ook nog niet.” Hendrickx doelt op de nacompeti­tie. Nu Teisterbanders het kam­pioenschap in de vijfde klasse D Zuid t wel kan vergeten (vier punten achterstand op koploper TGG met nog drie duels), moet de ploeg van Tromp zich richten op het spelen van promotieduels. „We willen graag een stapje om hoog. Binnen een jaar terug naar de vierde klasse. Het zou voor een mooi afscheid zijn. Op dat niveau horen we ook gewoon thuis. Vorig jaar hebben we veel pech E had, waardoor we uiteindelijk d gradeerden. lk heb er alle vertrouwen in dat Teisterbanders vol­gend seizoen gewoon weer vierde klasse voetbalt.”

Maar dan wel zonder Hendrickx. Die hobbelt dan in het derde elf tal achter een balletje aan.